Με νέες παραγωγές: Το Θέατρο Τέχνης υποδέχεται την άνοιξη...

Μοιραστείτε το

Eviavima

Διαβάστε ακόμα

Το Μπολσόι είναι το σύμβολο της Ρωσσίας: 240 χρόνια λαμπρής και... σκοτεινής ιστορίας

Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες: Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου - το μήνυμα του Ανατόλι Βασίλιεφ

Για άλλη μια χρονιά ανοίγει την αυλάια του: Από τις 14 Απριλίου επιστρέφει το φεστιβάλ κινηματογράφου Outview

Με ξεναγήσεις και εκπαιδευτική δράση: Το Βυζαντινό Μουσείο γυρίζει σελίδα

Διπλωτά πανοράματα εχεί ο THOMAS HOPE: Σχέδια Οθωμανικής Κωνσταντινούπολης»

Εκτενή αναφορά: Το ελληνικό θέατρο γιορτάζει τιμώντας τους πρόσφυγες

Μεγάλη η ανασφάλεια: «ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ» στην αντιτρομοκρατική ασφάλεια της ΕΕ-Τι συμβαίνει με Ελλάδα

Το μήνυμα της Δημάρχου Ιστιαίας-Αιδηψού

Είπε τα πράγματα με το όνομα τους: «Στο διάολο οι υπολογιστές! Πηγαίνετε Θέατρο!»

Η βάση του πολιτισμού: Το ελληνικό θέατρο γιορτάζει τιμώντας τους πρόσφυγες

Με επίκεντρο την Μαρία Κάλλας: «Πράσινο» φως για γυρίσματα στην Επίδαυρο

Δεν το ήθελε με την καρδιά του: Έλληνας ο αδελφός του Λουδοβίκου 14ου, στις “Βερσαλλίες”

Ελπίδα ή απογοήτευση; Το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2016

Άλλοτε σύμμαχοι και άλλοτε αντίπαλοι Μπάτμαν - Σούπερμαν: Μία σχέση αγάπης-μίσους

Γεμίστε ολόκληρες σειρές καθισμάτων: Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου με προσφορές (και ένα ερώτημα)

Με νέες παραγωγές: Το Θέατρο Τέχνης υποδέχεται την άνοιξη...

Πέμπτη, 24 Μαρτίου 2016 - 11:51:11 μμ

Μέσα στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λουίζε αποχωρίζεται τον 3χρονο γιο της Χέρμπερτ. Τον στέλνει να ζήσει στην επαρχία. Τα επόμενα 17 χρόνια μητέρα και γιος θα βρεθούν ελάχιστες φορές και ουσιαστικά η σχέση τους θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα από την αλληλογραφία τους. Όταν πια ο Χέρμπερτ πάρει το απολυτήριό του, θα έρθει να βρει τη Λουίζε για μια καινούργια αρχή ή για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό. Μέσα στον εύθραυστο κόσμο της συνάντησης τους, εισβάλει η Έλλα, που θα λειτουργήσει ως καταλύτης και θα επισπεύσει τη λύση.

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

«Αναγκάστηκα να έρθω στον κόσμο το 1938, διαλέγοντας εγώ ο ίδιος του γονείς μου…. ή …. Είμαι ένας εξωγήινος. Δεν έχω έρθει ακόμα στον κόσμο. Είμαι καθ’ οδόν…», λέει σε ένα σημείωμά του ο Άχτερνμπους. Το «Αγαπημένε μου Χέρμπερτ» είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο, που φανερώνει έναν άνθρωπο με πολύ δύσκολη και τραυματική παιδική ηλικία. Ο Άχτερνμπους γράφει για την εγκατάλειψη, για την παντοτινή αναζήτηση της Μητέρας, την αναζήτηση των Απαντήσεων. Οι ήρωές του – η Λουίζε, η Έλλα και ο Χέρμπερτ – είναι άνθρωποι ανήμποροι να αγαπήσουν, να δώσουν στοργή, άνθρωποι ευνουχισμένοι και έντονα τραυματισμένοι από την οικογένεια, άνθρωποι που με τη σειρά τους τραυματίζουν και εγκαταλείπουν εκείνους που τους αγαπούν. Ο Άχτερνμπους θυμώνει με την εγωπάθεια των ανθρώπων, με την ανοησία τους, με την εγκληματική τους απάθεια. Αλλά κυρίως απελπίζεται με την συναισθηματική αναπηρία, με την ανικανότητα να δώσει χαρά ο ένας στον άλλο, γελώντας ταυτόχρονα με όλα αυτά, δίνοντας τον τόνο της γελοιότητας μέσα στην συντριβή. | Παντελής Δεντάκης

Θα περάσει το Ασφαλιστικό;

Με ευκολία

όχι με τιποτα

Δεν με ενδιαφερει

Ψήφισε