Με τα «Κλεμμένα όνειρα» αντιλήφθηκα τι σημαίνει να κυκλοφορείς στον δρόμο και να σε αναγνωρίζουν, να βγαίνεις με τους φίλους σου και να πέφτεις πάνω σε φωτογράφους και να ασχολείται ο Τύπος μαζί σου. Ομολογώ ότι στην αρχή όλο αυτό μου φάνηκε τρομακτικό, καθώς δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Παθαίνεις ένα overdose και μέχρι να ξαναβρείς τις σωστές ισορροπίες περνάει κάποιο διάστημα. Τον πρώτο καιρό είχα κλειστεί στο σπίτι μου παρουσιάζοντας συμπτώματα αγοραφοβίας, αφού ένιωθα τρομακτικά πιεσμένη.