Αναμνήσεις από την Οκτωνιά: Όταν τα Χριστούγεννα ήταν απλά και μαγικά

Αλλάζουν όλα στην Παιδεία: Τέλος οι πανελλήνιες εξετάσεις

Αλιβέρι: Έφυγε από την ζωή πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ

Χαλκίδα: Δες πως μεταμόρφωσαν αυτή την παιδική χαρα

Γυμναστικός Σύλλογος Κύμης: Έτοιμος για τα σαλόνια της Basket League

Παραλίγο να πνίξει γυναίκα στο κέντρο της Χαλκίδας

Έκτακτο: Έπιασε φωτιά στην Δαφνούσα Μαντουδίου

Οξύλιθος: Οδηγούσε όταν έζησε τον εφιάλτη!

Σε ενδιαφέρει: Έως τις 31 Αυγούστου θα διανέμονται τα δελτία κοινωνικού τουρισμού

Στο κολυμβητήριο της Χαλκίδας τα δημοτικά σχολεία της περιοχής!

Μεγάλη προσοχή: Σας ζήτησαν φωτοτυπία της ταυτότητας σας; ΠΡΙΝ τη δώσετε δείτε τι να προσέξετε

Παραλία Δάφνη: Το πιο δυνατό χαρτί στην περιοχή των Ψαχνών

Πανελλαδικές εξετάσεις: 7 στους 10 υποψηφίους εισάγονται

Λάμψακος: Περπατούσαν στο σκοτάδι και τον εφιάλτη που έζησαν θα τον θυμούνται μια ζωή!

Πολιτικά: Κάνοντας μπάνιο είδαν τους καπνούς...

Τα Χανιά μέσα από τα μάτια του Πάνου Καραμούζη

Ποιος έπαθε ελονοσία στην Ευβοια;

Αναμνήσεις από την Οκτωνιά: Όταν τα Χριστούγεννα ήταν απλά και μαγικά

Newsroom , evianews

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 2015 - 10:41:06 πμ

Διαφήμιση

Την αφήγησε έκανε ένας από τους εθελοντές και την δημοσίευσε στο ιστολόγιο omasoktonias.weebly.com.

Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος τόσο ο νους του γυρίζει στα παλιά σαν τ’ αλαργινό πουλάκι που ψάχνει ξανά για την πρώτη του φωλιά.

Σήμερα ας θυμηθούμε τα Χριστούγεννα του παλιού καλού καιρού, και πως τα ζούσαμε εκείνα τα χρόνια.

Από το φθινόπωρο τα προσμέναμε πως και πως και περισσότερο εμείς τα παιδιά. Πώς να μην τα περιμένουμε, αφού τα Χριστούγεννα ήταν η γιορτή της ξεγνοιασιάς και μικροί μεγάλοι ξέραμε ότι τις μέρες αυτές θα παίρναμε χαρά που τόσο την είχαμε ανάγκη εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια. Σαράντα μέρες πριν από τα Χριστούγεννα ξεκίναγε και η νηστεία. Εδώ που τα λέμε αναγκαστική πιο πολύ ήτανε, μπας κι είχαμε τότε κρέατα κάθε μέρα; Που και που τρώγαμε κρέας. Κάθε οικογένεια μεγάλωνε, κι ένα γουρουνάκι για τα Χριστούγεννα.

Το ταΐζαμε καλαμπόκι, σύκα, τριφύλλι, βελανίδια κ.α. Καμιά φορά του δίναμε και αποφάγια. Βέβαια δεν περίσσευαν και πολλά τότε για να δώσουμε και στο γουρουνάκι!!!

Την προπαραμονή της μεγάλης γιορτής κάποιοι συγχωριανοί μας έσφαζαν το γουρούνι, στα καζάνια έβραζε νερό για να το ζεματίσουν και εμείς οι πιτσιρικάδες το μαδάγαμε. Όποιος έβγαζε τις περισσότερες τρίχες έπαιρνε και τη φούσκα (κύστη) του ζώου ως επιβράβευση, τη φουσκώναμε και παίζαμε μπάλα Μετά φτιάχνανε από τα έντερα τα λουκάνικα με λίγο πορτοκάλι μέσα, αλατάκι, πιπεράκι, και τα κρεμάγανε στη ραβδιστήρα. Με το στομάχι οι νοικοκυράδες γέμιζαν τις ματιές, Κόβαμε την πέτσα σε λωρίδες, το αλατίζαμε με χοντρό αλάτι, και μέτα το ρίχναμε στα δοχεία με το τυρί για να διατηρείται. Όταν θέλαμε να μαγειρέψουμε, βγάζαμε μια λωρίδα, την τηγανίζαμε με τα αυγά και είχαμε όλο το χρόνο ένα μεζέ πολυτελείας..

Παίρναμε και κάνα κυπαρισσάκι από τα χωράφια, που το στολίζαμε για χριστουγεννιάτικο δέντρο. Μη φανταστείτε τίποτα πολύχρωμες μπάλες και φανταχτερά στολίδια. Μόνο καμιά δεκαριά φωτάκια που τα είχε φέρει η μητέρα μου από τη Γερμανία όπου είχε ζήσει ως μετανάστης, και το γεμίζαμε τούφες-τούφες βαμβάκι. Αυτό ήταν, αλλά η ομορφιά του δεν συγκρίνονταν με τίποτε!

Ανήμερα βγαίναμε εμείς τα παιδιά για τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Ξεκινάγαμε παρεούλες- παρεούλες, με τρίγωνα που μας τα έφτιαχνε ο μαστροθανάσης ή τσαλακωμένα ντενεκάκια που μέσα τους είχαμε βάλει πέτρες. Ξεκινάγαμε από τα Αλώνια και φτάναμε μέχρι κάτω στα τελευταία σπίτια της Παναγιάς. Όλη την μέρα σουλατσάραμε τραγουδώντας: «Καλήν ημέρα άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θεία γέννηση να μπω στ’ αρχοντικό σας…». Και στο τέλος «σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει»! Όλοι μας καλοδέχονταν και τα χεράκια μας γέμιζαν με κέρματα αλλά και με κουραμπιέδες, καρύδια, ρόδια, μήλα, κ.α
Το παραμονή των Χριστουγέννων ετοιμάζαμε όλοι μαζί και τα φαγητά μας. Ψήναμε στον ξυλόφουρνο, τις ματιές, τις πίτες μας, το ζυμωτό ψωμί μας, τους μπακλαβάδες μας, και πολλά άλλα.

Το βράδυ ήταν η σειρά των μεγάλων να πουν τα κάλαντα για να μαζέψουν χρήματα για το ταμείο της εκκλησίας, κάθε χρόνο μπροστάρης ήταν ο μακαρίτης ο Βελέντζας με το λαούτο του.

Τη μέρα των Χριστουγέννων, στις 5 το πρωί, χτυπούσαν οι καμπάνες του Αη Νικόλα και της Παναγίας στο Πανωχώρι, σε λίγη ώρα και οι δύο εκκλησιές ήταν ασφυκτικά γεμάτες, όλοι περιμέναμε για να κοινωνήσουμε.

Μετά τη λειτουργία των Χριστουγέννων, αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός, είχαμε την ευκαιρία να ανταμώσουμε όλοι οι συγγενείς μαζί, ακόμη και αυτοί που έμεναν σε πιο μακρινά χωριά. Μαζεύονταν όλοι στο σπίτι, γύρω από το μεγάλο γιορτινό τραπέζι, για να πούμε τα νέα μας και να χαρούμε με αυτή την συνάντηση.

Χαρά μεγάλη ήτανε τα Χριστούγεννα με οικογενειακή ατμόσφαιρα, αλλά να ξέρετε ότι πάντα στις χαρές υπάρχει και μια μελαγχολία. Για όσους δεν ήτανε κοντά μας, αυτούς τους ξενιτεμένους που μας λείπανε πολύ, αυτούς που βρίσκονταν στην ξενιτιά, και όλες τις γιορτές μας έστελναν εκείνη την όμορφη καρτούλα με τις ευχές τους.

Η ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ

Διαφήμιση

Διαφήμιση

Πιστεύετε ότι θα έχει τουρισμό η Στερεά Ελλάδα το καλοκαίρι;

Θα έχουν μόνο οι παραθαλάσσιες περιοχές

Δεν θα γίνει απολύτως τίποτα

Δεν με ενδιαφέρει

Ψήφισε