Δείτε τι είπε η Δήμαρχος Ιστιαίας Αιδηψού για την σημερινη γιορτή της γυναίκας.
"Η 8η Μαρτίου κατοχυρώθηκε ως παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας σε ανάμνηση των διαχρονικών αγώνων της , για την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών .
Ιστορικά , η αφετηρία των αγώνων έγινε στη Γαλλία όταν το 1791 η πρώτη "Δήλωση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας " απ´ τη Μ.Γκουζ είχε τραγική κατάληξη για την ίδια . Ακολούθησαν και άλλοι σκληροί αγώνες ως τις 8 Μαρτίου 1857 , όταν εργάτριες της Ν. Υόρκης διαδηλώνουν και αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας , λιγότερες ώρες και καλύτερη αμοιβή .
Η μέρα αυτή αποτελεί σταθμό για την αλλαγή των σχέσεων των δύο φύλων . Η συμμετοχή της γυναίκας στην οικονομική ζωή την οδηγεί σε σταδιακή κατάκτηση των πολιτικών , κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων της.
Η ανδροκρατική αντίληψη υποχωρεί , η γυναίκα μορφώνεται , καταλαμβάνει καίριες θέσεις στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα , γίνεται ισότιμη με τον άνδρα στον εργασιακό χώρο , το οικογενειακό δίκαιο αναθεωρείται προς κοινωνικά δικαιότερες κατευθύνσεις , οι σχέσεις των δύο φύλων είναι πιο ειλικρινείς , η γυναίκα έχει τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού , μεγαλύτερες ελευθερίες δράσης και πρωτοβουλιών .
Ωστόσο , παρά τη νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων της , στον προηγμένο κόσμο η ανεργία εξακολουθεί να πλήττει περισσότερο τις γυναίκες , η συμμετοχή τους στην πολιτική ζωή ειναι περιορισμένη ενώ ο ισότιμος ρόλος τους δεν έχει συνειδητοποιηθεί στην πράξη απ´ τους άνδρες αλλά και απ´ τις ίδιες . Στον αναπτυσσόμενο δε κόσμο , η γυναίκα εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως "αντικείμενο " , παραμένει αναλφάβητη , ανδράποδο , σκεύος ηδονής και εκμετάλλευσης , κακοποιείται , δεν υπολογίζεται ως ανθρώπινη οντότητα .
Κατά συνέπεια , οι αγώνες για ισότητα δεν έχουν τελειώσει . Οι γυναίκες δε ζητούν τον "εξανδρισμό " τους αλλά ένα "γυναικείο ανθρωπισμό " . Οι αντιδραστικές προκαταλήψεις κατά των γυναικών , όπου υφίστανται , πρέπει να σταματήσουν και να εμπεδωθεί το "Ούκ ένι άρσεν και θήλυ" . Η ευρύτερη κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο και οι ίδιες οι γυναίκες , οφείλουν να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια , ότι ο αγώνας της γυναίκας για την απελευθέρωσή της δεν είναι μόνο δικός της , είναι "κοινωνικός αγώνας " για το ξεπέρασμα των συνθηκών που αλλοτριώνουν γενικά τον άνθρωπο , δηλαδή και τον άνδρα και τη γυναίκα . Και η αλλοτρίωση αυτή έχει να κάνει με τις δομές της κοινωνίας και τις ηθικές αξίες που κάθε φορά ισχύουν.
Ως γυναίκα και εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης είμαι περήφανη για όλες τις γυναίκες ,που σε καθημερινό επίπεδο και από διάφορους ρόλους , δίνουν σκληρούς αγώνες επιβίωσης και εκφράζω την ευαρέσκεια , την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μου . Είμαι πεπεισμένη ότι η περίσκεψη , ο προβληματισμός και η αγωνιστικότητά μας , εάν έχουν διάρκεια , θα κάνουν καλύτερο τον κόσμο μας."
|